Само една има вистина- има една МАКЕДОНИЈА

Денешниов ден ми помина во дебатирање за нашето име! Сабајле со мајка ми дома, па на факултет кај Искра на час. Хаос. И на крај само се смирив и си се прашав : постои ли некој на кого навистина му е важно моето мислење, мислењето на моите колеги или пак на било кој обичен човек? Или пак ние само треба меѓусебно да си ги извадиме очите и на крај некој да си одлучи на своја рака? За да биде ситуацијата многу посмешна од што смее да биде, постои фактот дека можеби сите ние повеке се замараме од оние на кои тоа им е работа и задача.
Многу е лесно да се маваме у гради дека сме горди Македонци кои ако треба и со крв ке ја бранат државата во и за која живеат. Но дали некој продолжува понатаму од еден обичен уличен разговор? Еве јас јасно и гласно кажувам дека Македонија е мојата земја и дека светот може да ме нарече како сака, мегутоа јас засекогаш ке знам што сум и каде припаѓам. Ние во последно време дозволивме да ни го исперат мозокот!!!
Па драги мои државјани, како очекуваме да не сака светот, кога ние меѓусебно, во затворени граници одиме еден против друг. Нашите политичари глави ке си искршат бегајки од одговорноста. Па еве, јас се согласувам да бидам одговорна ако (не) влеземе во НАТО или ЕУ. Неможам да го поречам и фактот дека овие две организации ни се безрезервно потребни, но незнам колку вредат драстични промени за тоа.
Најважно во оваа ситуација, е сите заедно да одлучиме за нашата иднина. Како и да се викаме ајде да се потрудиме да бидеме сложни Македонци!!!!