Вчера јас и сестра ми затрчани влегуваме во Гратската болница во Скопје. Ирина си ја повреди раката на работа па моравме да провериме. И во самата болница, болна слика, барем за мене. Ке ја премолчам непрофесионалноста на персоналот, затоа што чекавме 10 минути за контрола, а половина час за снимање.... Меѓутоа мене ме налути и навреди нешто друго. Во болницата сите беа Албанци(доктори, чувари, сестри, чистачи, пациенти...) што е можеби логично и фер затоа што вчера беше наш празник. Но, верувајте ми дека сите горе наведени меѓусебно си зборуваа на албански јазик. И наеднаш јас во сопствената држава се почувствував глупаво и немо. Како јас кај нив да сум дошла да живеам. Нервозно мрдав со ногата, и пукав прсти мислев дека ке спобудалам од нервоза. И таман мислев дека не може да биде полошо, ми се врти еден човек и ми се обраќа на албански...Му викам "Не ве разбирам и не ми се зборува". И почна да ми се обраќа на македонски јазик, а верувајте дека по она што го чув , човекот немаше никакви проблеми при изговорот. Не му одговорив ни на македонското прашање.
Драги пријатели, па зашто некој (или ние) направил да се чувствуваме туѓо во сопствена земја? Зашто им дадовме се што ни побараа? Уште кои ПРАВА ке им го овозможиме за да не газат во сопствената земја?
И за оние кои не знаат, ВО МАКЕДОНИЈА СЕ ЗБОРУВА НА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК. Ако не ви чини, напуштете ја.
I did it my way...
Пред 15 години
2 коментари:
Neka se zaprasaat lugeto koi se na funkcija, a i nie samite zasto e ova vaka....
Градската, а не Гратската.
Објави коментар